Ergenstussenin
  • Home
  • OVER ONS
  • Topics
    • hotspots
    • interieur
    • styling & deco
    • lucet
    • PROJECT ‘(1)4
  • Samenwerken
  • In de media
  • Contact
Ergenstussenin
  • Home
  • OVER ONS
  • Topics
    • hotspots
    • interieur
    • styling & deco
    • lucet
    • PROJECT ‘(1)4
  • Samenwerken
  • In de media
  • Contact
Subscribe popup image

Mis geen enkele blog

Lees je graag op deze blog? Krijg je graag onze tips mee? Schrijf je en krijg van ons steeds een melding in je mailbox wanneer een nieuwe post online staat!

Tag: liefde

14feb

269. Er hangt liefde in de lucht!

0 Like
1 min read
2 Views
No Comments
Terwijl ik in de warme ochtendzon sta te wachten op nieuwe instructies van monsieur Philippe, de ski-instructeur, zie ik een buitengewoon grote, stevige man van ongeveer mijn leeftijd ineen krimpen op zijn snowboard. De heuvel is niet heel hoog of steil, maar de druppeltjes lopen van zijn voorhoofd af. De hele week al oefen ik op parallel draaien met mijn ski’s. Maar ik slaag er moeilijk in de techniek juist toe te passen. Ik keer mijn hele lijf weg van de afgrond, weg van mijn angst. The thing is, als je op die manier, naar boven gedraaid, op je ski’s blijft staan is het technisch gezien zelfs niet mogelijk om met parallelle ski’s te draaien. Dus ik val. Time and time again. Monsieur Philippe zegt me dat ik mijn hele lijf moet keren, downwards. Me met mijn hele romp moet richten naar het dal. Facing what scares the sh*t out of me. Vertrouwen dat mijn benen me zullen dragen. Dus ik zing mezelf bij elk bocht vertrouwen in. Ik kijk mijn schrik recht in de ogen, because I can do it with my 🍑 into it. En dat doet ook de beer op zijn snowboard. facing it. Bang zijn en het toch doen. Voluit er tegenaan omdat we allebei weten als we ons wegdraaien van wat ons afschrikt. Als we verkrampen en bijgevolg alle techniek die we leerden achterwege laten we sowieso vallen. It’s all in our head. En die waardevolle les, die ik hier elke dag op mijn bord krijg, moest ik echt even voelen. Tot in mijn vingertoppen. Ik neem ze mee terug als ons bergenverhaal weer aan zijn einde komt. En als ik straks, professioneel of op een andere manier bang word, then i’ll know damn well what to do because the fears we don’t face become our limits.
NIEUW OP DE BLOG ✨ Ik neem jullie mee, op vakantie. Niet ver weg, maar heel dichtbij. Ik neem jullie mee naar heerlijke plekjes in eigen land of een klein beetje daarbuiten. Weg van de regen die vandaag al de hele dag wegtikt. De wind waait ons virtueel naar bossen en heide en duinen en zelfs de bruisende stad. Laat het inspireren, laat het je meevoeren naar vakantiedromen. Ver weg van blauwe maandagen en herfstweer in de winter. Veel leesplezier. Link in stories 🎁
Een stille opening. Zo noemen ze dat toch? Als je in alle stilte deuren open gooit. Wanneer nog niet alles 100% eruit ziet zoals je dat zou willen, maar je er wel al wil voor gaan. In stilte schrijf ik, eindelijk, weer op ergenstussenin. Vandaag maakte ik een lijstje van onze favoriete restaurants in de stad die ons hart stal, Rotterdam. Omdat dat mooie herinneringen oproept, omdat jullie daar zo vaak naar vragen. Binnenkort nog meer letters en lijstjes vanuit mijn hart. En niet alleen dat van mij, want deze revival van de blog wordt nu een gedeelde baby. Van het lief en mezelf. Welkom. In stilte. ✨
2022 mag dan, om tal van redenen, een jaar zijn dat ik heel graag losliet. Er waren ook best wel wat momenten die ik wil vasthouden, zoals deze super fijne opdracht: het inrichten van de kinderkamer van Het Huis. Een opdracht waar ik mijn fantasie de vrije loop mocht laten en vooral heel veel vertrouwen kreeg. Overmorgen kun je kijken een aflevering waar ik zelf erg naar uit kijk, die met @sambettens . Laat me zeker eens weten wat jij ervan vindt. ✨
362/365 — 2022 ✨
Er hangt zoveel zwaarte in de lucht. Ik voel het om me heen, ik voel het in mijn hart. Onze wereld, die van jou en mij, verandert in een strijdtoneel. Alles wordt een beetje scherper. Zoveel pilaren van ons bestaan staan wankel en dan daveren de grondvesten. Ik zoek gouden randjes en roze wolken maar lijk ze niet altijd te vinden. En toch weet ik dat alles maar is zoals je ernaar kijkt. Toch weet ik dat de wereld is zoals jij ze wil zien. Ik weet dat perceptie en mindset alles kleuren. Vertrouwen wordt op de proef gesteld net wanneer we dat het hardste nodig hebben. En toch is het net dan kwestie om te volharden. Om terug te vallen op alle kleine ditjes en datjes die zin geven, die inkleuren. Om suikerspinnen te eten en 4 rondjes mee te draaien op de paardenmolen omdat dat goed voelt. Om te hopen, te voelen, te weten dat elke nieuwe dag vol met nieuwe kansen zit. Dat straks alles anders kan zijn. Dat elk dal een dal is en geen bodemloos vat. Dat we vallen en ook weer klimmen. En dat je na elke smak wijzer, sterker en steviger terugkeert dan voorheen. Dat geldt voor jou en mij en dat geldt voor de wereld die we samen delen. Hang in there, keep surfing the wave. Have faith. We will overcome. Anders dan voorheen. Maar stronger then ever before. ❤️
Volg ons op instagram
 

Reacties laden....