De vierde dag van het nieuwe jaar. De zesentwintigste dag dat ik gestopt ben met roken. Dat is dus bijna een maand. Ik, E., ben bijna een maand rookvrij. Een jaar geleden had ik je zeker zot verklaard. 1 dag zonder sigaretten leek me al een opgave. Nu ben ik dus al zesentwintig dagen verder en het gaat.

Raar maar waar maar de eerste tien dagen waren eigenlijk de gemakkelijkste. Alles is nieuw, je bent super gemotiveerd en je hele omgeving leeft mee. Ik plakte toen ook nog. Op den duur vergat ik die plakkers en dus besloot ik zonder mijn leven verder te zetten.

Boenk patat in the face!!

De twee weken die daarop volgenden hebben het uiterste van me gevergd. Zonder overdrijven. Ik, mrs positivo (of toch meestal), was echt depressief. Tranen met tuiten. Elke dag. Geen zin om uit bed te komen. Elke dag. Tien dagen aan een stuk. Man, ik voelde me echt miserabel. Ik miste mijn giftige vriend.  Maar ik zette dapper door. Ook toen iedereen bij de kerstboom liters champagne zoop. Ook toen iedereen aftelde van tien naar nul. Ik zette door.


Ondertussen zijn we dus zesentwintig dagen verder. Ik ben rokenzesentwintig dagen gestopt. Een ex-roker ben ik nog niet, volgens Allen mag je dan drie maand niet gerookt hebben. Dus ik ga verder. Dag per dag. Ik drink mijn theetjes, want ja ik ben nu een halve thee-addict geworden. Maar ’t helpt me, dus waarom niet?  Ik blijf ook vurig hopen dat de weegschaal blijft staan zoals ze dat nu doet. Ik ben niet echt bijgekomen, de schrik van elke vrouwelijke roker me dunkt.

Of ik het zou aanraden? Zo ver ben ik nog niet denk ik. Ik weet alvast 1 ding: je motivatie moet honderd % goed zitten. Als dat zo is, dan is het haalbaar hoor. Maar zoals dat bij alles is: een voorbereid vrouw is er twee waard!

Liefs
E.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...