Zeven.

Een vriend en tevens ex-studiegenoot heeft een nieuwe job. Hij neemt zijn hele hebben en houden mee en maakt de grote oversteek. Hij gaat aan de slag in een reclamebureau in London. Fantastisch toch?! Hij gaat het er echt maken, dat voel ik in de toppen van mijn tenen. Dat wist ik trouwens een paar jaar geleden ook al toen we samen afstudeerden. Hij is zo iemand waarvan de creativiteit gewoon in ’t bloed zit.

Stiekem ben ik ook wel een beetje jaloers. Ik zou het ook willen kunnen. Gewoon solliciteren – en aanvaard worden natuurlijk – en vertrekken. Een nieuwe wereld, weer 100 000 dingen om te ontdekken. Een nieuwe sfeer om op te snuiven. Een nieuwe cultuur om je in te verdiepen. Nieuwe mensen om lief te hebben. Het lijkt me helemaal geweldig! Al weet ik niet – als de kans zich zou voordoen – of ik zou durven springen. Springen en hopen dat je niet valt. ’t Is soms niet evident lijkt me. Het vertrouwde of het nieuwe? Een lastige keuze, want kiezen is altijd een beetje verliezen, niet?