Honderdtwintig.

Zondag. Gemengde gevoelens.

Als kind was ik een echte zondagshater. Het was voor mij steeds de minst leuke dag van de week. Waarschijnlijk omdat ik op maandag opnieuw de klas in moest. Bizar genoeg vond ik school helemaal niet zo erg. Zondag betekende ook een verandering van ritme. Van alles op eigen tempo naar leven volgens de klok. Ik denk dat ik het daar toen vooral moeilijk mee had.

Tot overmaat van ramp aten we op zondag altijd soep. Op den duur stond die soep symbool voor zondag, mijn minst leuke dag van de week. Op vandaag eten mijn ouders en broers graag eens gebraad met krokketjes op zondag, maar ik blijf me er tegen verzetten. Geen vaste zondagskost! Ik denk dat me dat als kind echt een beetje getraumatiseerd heeft. 😉

Naarmate ik ouder word leer ik zondag ook meer en meer appreciëren. Een dag van uitslapen, lekker lang ontbijten, niks doen of met vrienden terrassen. Op zondag kan alles en moet niks.

Hoe je het draait of keert, of je nu voor of tegen bent. De zondag heeft iets speciaals, is net dat tikkeltje magischer dan de andere dagen. Dus, ik zou zeggen; zet die computer af en geniet met volle teugen van alles van of niks.

Liefs