Honderdeenentachtig. Vrijdagskriebels!

’t Is weer vrijdag! En eigenlijk zou je elke week over hetzelfde kunnen schrijven. Over ’t feit dat vrijdag is. Als die vijfde dag van de week dan nog eens een zonovergoten exemplaar belooft te worden dan kan het helemaal niet meer stuk, toch? Het werd me eigenlijk met de paplepel meegegeven, die vrijdagskriebels. Bij ons thuis was de afspraak dat we enkel in het weekend frisdrank en chips mochten. In de week dronken we water en aten we fruit. Ja, veel uitleg moet ik hier al niet meer bij geven hé. Vrijdagavond was dik feest!

Vrijdagavond stond ook lang in het teken van de zwemclub. Iets wat ik jaren aan een stuk met hart en ziel heb gedaan. En ook in mijn kotperiode was vrijdag speciaal. Hier en daar al eens een leske skippen en wat uitslapen. In de namiddag terug huiswaarts keren met een koffer vol verhalen. Ook dat waren bijzondere momenten.

Vervolgens ging ik aan het werk, maar was vrijdag steevast een vrije dag. Uitslapen, fitness, lunchen. Een dagje echt voor mezelf, terwijl de rest aant werk was. Pure luxe! Heden ten dage is vrijdag wel een werkdag, maar ook nu blijft ze anders dan de andere. ’t Is een beetje uitbollen. Reikhalzend uitkijken naar het weekend die dan echt voor de deur staat.

Je kunt er dus niet om heen: die vijfde dag van de week heeft iets magisch! Geniet ervan and have a supercalifragilisticexpialidocious nazomers weekend!

Liefs
E.