Honderdachtentachtig. Presentjes
September is, zoals elk jaar, een drukke maand. Een leuke maand. Een verjaardagsmaand. Mijn zus, mijn oma, twee goeie vriendinnen, ikzelf. Allemaal worden we een jaartje wijzer aan het begin van de herfst. Verjaardagen dat wil zeggen feestjes en feestjes wil zeggen cadeautjes en net daar wringt het schoentje. Man, wat ben ik daar een ramp in. En een perfectionist ook. Ik wil mijn presentjes perfect, op maat van de ontvanger. In principe wil ik dat ze omver vallen van verschot en een gat in de lucht springen van blijdschap, zoiets ongeveer. Dus moeten de cadeaus origineel. Niet evident, vooral als zoiets weer veel te laat in je gedacht schiet en je dus aan last-minute verrassingsjacht moet doen.
Wat wil ze? Waarmee doe ik haar een plezier? Tik, tik, tik. Rushen door winkelstraten! Smeken om hulp. Klokje tikt verder. Internet afschuimen. Ideeën hebben en weer afvoeren. Tik, tik, tik. Zoeken en niet vinden. Willen, maar niet kunnen. Tik, tik, tik.
En uiteindelijk, uiteindelijk is het belangrijk je hart te laten spreken. Vaak zijn eenvoudige en voor de hand liggende zaken de mooiste. Probeer die persoon over te brengen hoe dierbaar hij of zij voor je is, want dat is nog altijd het mooiste cadeau.
Liefs
E.
