Honderddrieënnegentig. Ongelofelijk-boeiende-mega-fantastische-overdreven-machtige periodes!
Voor wie even op Mars zat deze week, afgelopen maandag is het nieuwe academiejaar is van start gegaan. Gent, Leuven, Antwerpen en zelfs Hasselt, Kortrijk en Brugge lopen opnieuw vol. Studenten komen van heinde en ver op zoek naar zelfstandigheid, een diploma en een vat bier. En wie kan ze ongelijk geven? Zelf heb ik het 5 jaar mogen ervaren en hoe cliché het ook is: ’t was een ongelofelijk-boeiende-mega-fantastische-overdreven-machtige periode…
Deze week sloeg de kleinsten van ons nest zijn vleugels uit. Met een bang hart, maar goeie moed. Dinsdag werd ik geïnviteerd. Gezellig, maar ook leerrijk. Ik weet nu dat dat studentenleven niet meer aan mij besteed is. Ik bedank zeer vriendelijk voor een wc aan de andere kant vant gebouw, een heel beperkt budget, een eenpersoonsbed en over en weer getjool met treinen en valiezen. Pas op, ik blijf erbij het was en het blijft een ongelofelijk-boeiende-mega-fantastische-overdreven-machtige periode uit mijn leven. Maar ik ben duidelijk aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Ook weer eentje met zijn voor- en nadelen. Zoals dat met alles is. ’t Voornaamste? Het is een zeer boeiend hoofdstuk, die ik hoop niet in 1 ruk uit te lezen.
Vandaag vertrekken al die boekenwurmen weer huiswaarts. Op een overvolle trein, maar met een koffer vol verhalen. Ik hoop dat ze allemaal een even ongelofelijk-boeiende-mega-fantastische-overdreven-machtige periode tegemoet gaan. Geniet ervan, met volle teugen, want dat hoofdstuk is er wel 1 die je in 1 ruk uitleest.
Liefs
E.