Tweehonderdnegentien. Alsjeblieft en dankuwel!

We groeien allemaal op. Onze moeders en vaders brengen ons gaandeweg waarden en normen bij. We moeten delen, eerlijk zijn, alsjeblieft en dankuwel gebruiken. We moeten respect hebben en de regels volgen, we moeten blij zijn met wat we hebben en werken voor wat we willen. Die waarden en normen zullen van gezin tot gezin wel wat verschillen, maar in de kern zit alles in dezelfde lijn. We worden tiener, puber, volwassen en bejaard. Ook hier weer: de één al wat trager dan de ander. Maar dat doet er niet toe. Wat ik me eigenlijk afvraag is op welk punt het zo verkeerd kan gaan met mensen? Op welk punt laten we alsjeblieft en dankuwel achterwege? 

Niemand is perfect, maar sommigen zijn wel heel ver weg van dat ‘ideaal’. Egoïsme, jaloezie, agressie en onverschilligheid teisteren onze werelden sinds jaar en dag. Ik vraag me af op welk punt een mens beslist dat dwaalspoor te bewandelen. Of hij dat al zelf beslist? Kunnen ervaringen je zo ver drijven dat al die waarden en normen de vuilbak in gaan? En kunnen we dat dan als dusdanig verantwoorden? En verwerpt men die waarden dan op alle vlakken of enkel op een paar? Ik bedoel kun je bijvoorbeeld een schitterende vader zijn terwijl je een ongelofelijk egoïstische zak bent op de werkvloer?

Ik weet dat het me kwaad maakt, dat ik me verschrikkelijk kan ergeren in mensen die niet normaal kunnen doen. Pas op, ik ben zeker geen heilige. Niemand trouwens. Zie maar naar onze katholieke kerk. Die brengen er ook al niet veel van terecht. Maar velen zouden op regelmatige basis wel eens aan de oren mogen worden getrokken. Die waarden en normen die we als kind met de paplepel meekregen blijven namelijk gelden. Of we nu tiener, puber, volwassen of bejaard zijn.

Meningen botsen en gewoontes verschillen. Doe je ding en laat daarbij een ander in zijn waarde. Wees een integer en mooi mens. Sta recht in je schoenen en als het even kan loop er dan ook niet naast. Heb respect en wees eerlijk. Alsjeblieft! En dankuwel!

Dit even geheel terzijde.

Liefs
E.