Honderdvijfenzestig. Hakuna jipya!

Er is al veel geschreven in de wereld, echt heel veel. Eigenlijk doen we met z’n allen nie anders. We spuien kritiek, geven onze mening, uiten onze gevoelens, complimenteren anderen. Sommigen blijven bescheiden, anderen gaan er vrij ver in. Zeker tegenwoordig, met dat digitaal tijdperk waar we in zijn terechtgekomen. Als ik een nieuwe post aan ’t schrijven ben, vraag ik me dan ook vaak af of ooit al iemand anders ergens ter wereld (ongeveer) hetzelfde heeft neergeschreven.

We streven allemaal naar uniciteit, maar zijn we ook echt uniek? Lijken we niet allemaal ergens op elkaar? Tenslotte stammen we in een ver verleden allemaal af van dezelfde aap (neen die shit van het scheppingsverhaal daar ben ik te oud voor geworden). We zijn dus allemaal uit hetzelfde beest ontstaan! Hoe kunnen we dan in godsnaam allemaal verschillend zijn? Akkoord elk mens wordt getekend door ervaringen, zijn omgeving en de tijdsgeest waarin hij of zij leeft. Toch ben ik ervan overtuigd dat de zaken die ik me afvraag, de dingen die ik grappig vind en de angsten die ik uit, ooit al ergens anders zijn neergeschreven. Misschien werd deze post wel al eens geschreven in ’t Albanees of in ’t Mandarijn of in ’t Swahili? Bizarre maar ook wel leuke gedachte.

Liefs
E.