Zevenentachtig. Geluk!

Vrijdagochtend. 10u53. Ik lig nog in bed. Luxe. Ik denk aan vanalles en ook aan niks.

Gisteren had ik een etentje met vriendinnen. Vriendinnen die ik alweer even niet had gezien. Zalig zijn die momenten. Zonder nadenken alle gebeurtenissen van de voorbije maanden eruit smijten. Lachen! Opluchting alom. Ook hun beslissingen op de rooster leggen. Kritisch zijn voor elkaar. Met ja-knikkers kom je in het leven niet veel verder. De tendens was positief.

Na zo’n avondjes voel ik me altijd heel gelukkig.
Gelukkig dat ik zo’n straffe vriendinnen rond me heen heb.
Opgelucht omdat ze mijn kronkels begrijpen en me stimuleren om door te gaan.
Rustig omdat ik helemaal mezelf kan zijn.

Dus hier lig ik nog in mijn zalige bed. Ondertussen 11u. Het zijn die gestolen, vaak onbenullige momenten zoals nu en gisteren, die mij euforisch maken. Dat van: ‘het geluk zit in kleine dingen’ is misschien toch nog gene zever hoor…

Liefs