Honderdtweeëndertig. Voetbal!

Voetbal en ik? Bizarre combo. Soms twee handen op één buik. Soms niet de beste vrienden. In mijn studententijd beslisten we eens om met zes madammen naar de voetbal te gaan. Smink, sjaals, vlaggen, alles erop en eraan. Halve finale van de beker ofziets. Buffalo, want dat waren de mannen van onze studentenstad. Ongezienne sfeer. We overwogen na afloop zelfs allemaal de aanschaf van een abonnement. Is er uiteindelijk niet van gekomen, maar het feit dat de intentie er was zegt veel.

Naast de live-shit zijn we ook enkele keren (bij waarschijnlijk belangrijke matchen) op groot scherm gaan kijken. Ook daar: ambiance ten top. Ik hou wel van die voetbalsfeer, die samenhorigheid en die we-gaan-volledig-uit-ons-dak-spirit.

Maar voetbal op tv? Das wa anders! Wat is daar nu aan? Mini-ventjes in verschillende kleuren zien lopen achter een bal. Niks sfeer, niks samenhorigheid. Neen, daar bedank ik vriendelijk voor.

Vanavond finale van ’t EK, opnieuw een groot moment in de voetbalwereld. Ik ga het eens proberen op café. Ik ben wel wat ziekjes, dus we doen het opt gemak. Benieuwd of ik ook maar een klein beetje van diezelfde energie als toen mag ervaren…

Hoe zit het bij jullie? Voetbal? Voor of tegen?

Veel liefs