Honderdzevenenveertig. Familiaal gebeuren!

Een mooi beeld.

Oud en jong, van oma tot petekind samen rond de tafel. Braadworsten en bier à volonté. Zo’n oerouderwetse, zalige familiedag. Ik aanschouw het tafereel vanop een stoel met mijn laptop op mijn schoot, want ik had zin om te schrijven. Elk zijn ding hé. Mijn schoonbroer zijn barbeque, mijn nichtjes hun trampoline en ik mijn laptop. Ondertussen stelt niemand zich nog vragen, want ja: ik haal mijn laptop op de raarste momenten boven, maar dat is iedereen ondertussen dus gewoon. Er is dan ook altijd iets om over te schrijven. Toevallig of met voorbedachte rade. Aan jullie om uit te maken of het interessant is of niet. En eerlijk? Eigenlijk kan me dat weinig schelen. Dat is ook niet mijn bedoeling met ergenstussenin, anderen plezieren. Neen, dit is mijn ding. Ik wil de dingen kunnen schrijven die ik leuk vind of die me van het hart moeten. Als jullie het dan nog eens leuk vinden is dat super mooi meegenomen natuurlijk!

De kaarten worden boven gehaald. Nog enkele glaasjes en dan zitten we zeker en vast te discusiëren over één of andere Trivial Pursuit vraag. Eén van de nichtjes loopt in mijn hoge hakken rond, want dat vinden ze fantastisch. Een ander is doodmoe van het springen en legt haar hoofdje half op de laptop en half op mijn schoot. Dan besef ik: tante, ’t is weer tijd om die laptop even op te bergen!