Honderdeenenzeventig.
Zondagavond. Heup. Pijn.
Gedragen van de zetel naar mijn bed. Hier en daar een traan, maar vooral lachen. Gieren! Brullen! Want met een lach kun je de hele wereld aan, toch?
Mezelf zien voortbewegen moet een ongelofelijk grappig zicht geweest zijn. Ik voelde me op slag zestig jaar ouder. Zonder overdrijven!
Vandaag van dokter naar zetel, van zetel naar radiologie, van radiologie naar apotheker. Precies alsof men je met een pijnlijke heup nog wat extra op de proef wil stellen door je van hier naar daar te sturen.
Week verplichte rust. Benieuwd wat dat weer zal geven! Veel bloggen? En blijven lachen uiteraard, want met een lach kun je de hele wereld aan!
Liefs
E.
Muskadel
Jep, al die dokters doen het gewoon expres. ‘Ooh, heeft ze pijn? Wat gaan we haar allemaal laten? Ooh, ik weet het al! Laten we foto’s nemen maar niet vandaag, neenee. Laten we zeggen dat ze daarvoor morgen terug mag komen, ja geweldig plan. En dan moet ze natuurlijk pilletjes nemen die ze thuis niet heeft liggen, ja geweldig geweldig! En ergens tussendoor zeggen we dat ze moet rusten wat ze natuurlijk niet kan want ik laat ze van hot naar her rennen. Wahahahaaaa (je weet wel die evil lach van hierboven 😉 )’ Jep, dokters zijn geweldig op dat vlak.
Veel beterschap!
ergenstussenin
Daar schets je het verhaal volledig! Frustratie ten top! 🙂 Bedankt!