Honderdnegenentachtig. Tafelliefde!

De keukentafel. Een bijzonder ding. Of ligt dat aan mij? Aan ons? 

Een keukentafel is -voor mij- niet zo maar een tafel. Er wordt gedeeld. Eten en drank ja, maar ook verhalen, mooi of moeilijk. En kaarten, dat soms ook. Onze keukentafel is een monument. Elke kring die erop staat, blijft erop. ’t Is een robuust houten exemplaar, eentje met een verhaal, een leven. Er wordt aan gelachen en gehuild, gedronken en gegeten. Onze tafel brengt mensen samen, soms de gekste combinaties. ’s Morgens vroeg ontmoet ik er het nieuwe lief van mijn broer, ’s avonds laat de zoon van een collega van mijn moeder. Stuk voor stuk figuren met een verhaal. Luchtig en leuk, maar soms ook tergend en triest. We houden van onze tafel. Voor mij is ze dus heel bijzonder.

Ik hoop dan ook dat je na de tweede zin van deze post onmiddellijk wist wat ik bedoelde. Want zo’n tafel, lieve lezers, wens ik elk van jullie toe.

Veel liefs
E.