Tweehonderdzevenentwintig.

“ Maandagavond 3 december 20u39. Ik zit in de zetel, samen met wat vrienden en familie. Eerlijk? Zenuwen gieren door mijn lijf. Tot vijf minuten daarvoor bleef ik redelijk rustig onder het hele gedoe. Nu de aflevering op het punt staat om op mijn scherm te verschijnen vind ik het toch akelig. Je stelt je tenslotte heel kwetsbaar op. Je huilt en lacht, braakt de ziel uit je lijf en je weet dat half België dat te zien krijgt. Neem het van mij aan, dat doet iets met een mens. Uiteindelijk kreeg iedereen me wel te zien zoals ik ben. Een jonge vrouw met het hart op de tong. Ja, ik zeg wat ik denk, zoveel was duidelijk denk ik. J

 Natuurlijk ervaar ik de aflevering anders dan een buitenstaander. Ik heb er zeven dagen doorgebracht. Ongelofelijk veel gezien, gehoord, gevoeld en geroken. Dat kun je moeilijk samenvatten in veertig minuten beeld. Jammer vond ik dat ik op inhoudelijk vlak weinig heb mogen bijbrengen. Mijn gesprekken met het veertienjarige Thaise meisje bijvoorbeeld (bij de braaktherapie). Zoiets gaat door merg en been, het raakt je. Hoe komt een kind van 14 daar terecht? Alleen, zonder steun van familie en vrienden. Bang en verloren op haar eerste dag in Thamkrabok. Een hand op haar schouder, een duwtje in de rug. Ze zette door en hopelijk deed ze het goed, die sterke meid.

 Maar uiteindelijk doe ik mijn petje af voor de hele crew. De beelden zijn stuk voor stuk juweeltjes. Ook voor hen waren deze opnames geen sinecure. 45 graden en loodzware camera’s zijn namelijk niet altijd een comfortabele combinatie. Zo’n resultaat is voor ons een heel mooi aandenken. We hebben samen ook heel wat afgelachen. Ook  met Ath, de jonge monnik die ons altijd mee op sleeptouw nam. Hij verblijft de ene helft van het jaar in het klooster, de andere helft in Bangkok. Van mei tot oktober monnik en van november tot april DJ. Ja echt, plaatjes draaien! Nuchter wel. Daarnaast was hij ook koning in flauwe grapjes en Harry Potter- imitaties. Mooie momenten. Een monnik van de wereld.

 Een aaneenschakeling van ongelofelijk veel indrukken en dat aan een razend tempo. ’T was mooi en ’t was goed. Al ben ik stiekem blij dat de aflevering nu achter de rug is. De kogel is door de kerk. Nu even een korte nabeschouwing en morgen weer klaar  voor een nieuwe match. Op naar het volgende! “

Liefs
E.