261. Moeder van mijn moeder !

Met elf staan we daar, allemaal op een rij. Een bevreemdend gevoel. Koud en toch warm. De grootsheid overvalt me zo nu en dan. Plafonds die reiken tot aan het wolkendek. Vurig had ik gehoopt dat de zon zich vandaag van haar beste kant zou laten zien. Maar ’t was de regen die het overwon. Regen en een stevige dosis wind.

Mensen druppelen binnen. Stil, beklijvend stil. Een voor een lopen ze langs. Kaartje, kruisje, handje. Een knuffel af en toe. Zo staan we daar op een rij. En plots wordt alles precies een beetje klaarder en warmer en mooier. De zon maakt haar intrede. Vredig en zacht. Ik kijk naar boven en ik lach. Het ga je goed.

Liefs

E.