267. Een mens heeft mensen nodig!

Een mens heeft mensen nodig.  Privé of professioneel, ontmoetingen verrijken onze levens. We geven het niet altijd gemakkelijk toe, maar we hebben anderen nodig. Voor een schouderklop of een schop onder onze kont. Een geheel is meer dan de som van de delen. Een mens heeft mensen nodig.

We zijn allemaal onderweg. Niet van A naar B, zoals we vaak denken. Neen, van A via B, over C langs D tot je plots bij E blijkt uit te komen.  Op die weg ontmoeten we anderen.  Ze nemen je bij de hand en wandelen een eindje met je mee. Soms voor een geruime tijd, soms slechts voor heel even. Soms zijn die ontmoetingen zo intens dat twee wegen voorgoed naast elkaar worden verder gezet. Soms ook niet. Dat is moeilijk. Dat is loslaten.

Maar hoe je het ook draait of keert. Leven is loslaten. Wie niet loslaat raakt vastgeroest. Vooruitkomen op je pad, betekent dat je kunt aanvaarden dat jouw pad soms een andere richting in slaat. Dat je weer even alleen zult wandelen. Dat je mensen kunt laten gaan in functie van je eigen welbevinden. Je kunt je afvragen wat de zin daarvan dan is. Van dat loslaten. Waarom ontmoeten als we toch niet kunnen vasthouden? Wel, zonder anderen komen we niet verder. Zie ze als een soort van wegwijzers. Ze zijn er op een welbepaald moment en dat meestal om een welbepaalde reden. Onbewust kies je ze zo uit. Ze bepalen je identiteit en de keuzes die je maakt. Je bent wie je bent deels door de ontmoetingen die je had.

Een mens heeft dus mensen nodig. Je ontmoet en laat weer los. Gemakkelijk is dat niet, maar als je je dromen wil najagen, ambities wil waarmaken en doelstellingen wil realiseren, dan zeg je af en toe: “vaarwel, het ga je goed”.

Liefs
E.