295. Stap voor stap!

Mijn blog, zo vertrouwd. Hoe komt het toch dat we in drukke tijden meestal net die dingen uit het oog verliezen die ons zo na aan het hart liggen? Een sport waar we energie uit halen, een vriend waar we troost bij vinden, een blog waar we creativiteit in kwijt kunnen. Ligt het aan het feit dat we die zaken niet als een verplichting zien, maar eerder als een gewoonte? Andere zaken moeten we. We moeten werken en we moeten bij familie op bezoek en we moeten het huishouden op orde krijgen en we moeten den hof onderhouden en we moeten en we moeten. Of lijkt dat alleen maar zo? Maken we die keuzes niet gewoon zelf? We stellen zelf onze priorteiten. Niemand doet dat in onze plaats, toch? 
Want uiteindelijk is mijn blog misschien wel even belangrijk als mijn job en misschien wel nog stukken belangrijker dan mijn huishouden. Misschien moet ik maar gewoon tijd maken. Want zo zegt men dat toch? Als je geen tijd hebt, moet je er maken. Meer de dingen doen waarvan ik, al dan niet rechtstreeks, gelukkiger van word. Zoals schrijven en sporten en lachen. Goede voornemens. Stap voor stap, want ik schrijf en straks trek ik mijn skeelers aan en vanavond gaan we op stap met vrienden. Een feestdag, zoals ze hoort te zijn. Zoals meer dagen horen te zijn. Stap voor stap.

Veel liefs en hopelijk tot heel snel

E.