418. verhuizen !

’t Is gebeurd. Eindelijk. Ongeveer een jaar na aankoop brachten het lief en ik onze eerste nacht door in ons huis. Wat hebben we daar allebei naar uitgekeken! De eerste nacht sliep ik wat moeilijker in, nog onder de indruk van alle gebeurtenissen de laatste tijd, de nieuwe geluiden,… Het lief daarentegen had daar allemaal geen problemen mee en viel als een blok in slaap. De tweede nacht was al stukken beter. Het lijkt al te wennen.

Al keken we er heel erg naar uit. Toch is dat verhuizen voor mij ook dubbel. Het is een spannend en mooi nieuw begin, maar het is ook het einde van een ander hoofdstuk. Verhuizen wil ook zeggen loslaten en afscheid nemen. Afscheid van een warm nest en een heel vertrouwde omgeving. Ik ben al een ongelofelijke trien in afscheid nemen (ik loop al te snotteren als iemand op reis gaat !!) en in veranderingen ben ik ook al geen held. Moeilijk dus. Op de een of andere manier geeft een bepaalde structuur en routine mij veiligheid en zekerheid. Nu viel dat weg. Ik stond daar in ons huis, geen flauw benul van hoe ik dat nu allemaal zou aanpakken. Dus ik huilde als ik de laatste doos in mijn ouderlijk huis weg haalde en ik huilde als ik de eerste doos in mijn nieuwe huis neerzette.

Gelukkig kent het lief mij goed en zorgde hij voor de nodige glazen champagne en toen we ’s avonds in onze zetel klonken op dat nieuwe huis, voelde dat eigenlijk wel goed aan. Ik sla een nieuwe weg in. Ik word groot. Ik maak mijn eigen keuzes en heb mijn eigen verantwoordelijkheden. Nu doen wij het zelf. Wij met 2. Het lief en ik. Dat beangstigt me, maar voelt ook geweldig goed aan.
Liefs,

E.