412. en ’t gaat vooruit !
’t Gaat vooruit onze bouw. Zo hard zelfs dat het einde eigenlijk bijna in zicht is. Nog een week of twee en we kunnen erin. De chape ligt er en ook de plakker zijn werk droogt nu uit. Aan het eind van de week zouden we er zelfs naar toilet kunnen! 🙂 Ook het vloeren start heel binnenkort. ’t Gaat vooruit en ’t krijgt echt vorm zegt iedereen en begrijp me niet verkeerd dat is ook zo. Toch, op een of andere manier heb ik het soms wel wat gehad met dat verbouwen. Zo goed als al mijn vrije tijd kruipt erin en bij het lief mag je vrije zelfs laten vallen. Hij is bijna dag en nacht Roger aan het uithangen. De magere tijd die we samen hebben brengen we meestal in IKEA of de Brico door en als we elkaar dan even zien dan hebben we het 9 op de tien keer over… Je raadt het nooit… Verbouwen. Vorige zaterdag kon ik dan ook niks anders doen dan wenen als ik het resultaat van de plakker zag. Hij had zijn werk uitmuntend goed gedaan, maar het enige wat ik leek te zien was het werk die we nog hebben of misschien hadden ondertussen. Dus ik weende erop los en het lief werkte nog harder door. Ik liep tegen mijn verbouwgrens aan en het lief verlegde hem dan weer maar eens. Wauw, wat een prachtvent heb ik toch.
Verbouwen is tof lieve mensen, echt waar. Ik zou onmiddellijk dezelfde keuzes maken. Het is leuk om je eigen ding te kunnen doen, overal te mogen kiezen, je project te zien groeien en te mogen samenwerken met tal van bekwame mensen. Maar zoals steeds is er ook een keerzijde. Ik weet wel, in blogland, is die keerzijde off limits! Meestal gaat het over hoe mooi, tof of geweldig iets wel is, maar als we eerlijk zijn weet iedereen dat die roze bril af en toe ook zwart is. Verbouwen is ook jezelf tegen komen, het lief door en door leren kennen, compromissen leren sluiten, geduld leren uitoefenen, rekenen en herrekenen,… en meestal allemaal tegelijk. Lastig is dat dan.
En zo werd ik na een halve dag de huilebalk uithangen verbannen van onze PROJECT’1(4) werf. VERBANNEN! Het lief wil me daar een week niet zien verschijnen. Een week geen werfgedoe en bouwstress. Vandaag zijn we dag 4 en eerlijk waar ik mis het al. Ik wil weten wat er alweer veranderd is, hoe het er nu allemaal uitziet,… maar het lief houdt voet bij stuk. Dus nog even tanden bijten en komende zaterdag beginnen we aan die laatste klim!
Liefs,
E.
