608. Tussenstand: welkom lieve Lucet!

Ze is er. Ja! Ze! E i n d e l i j k mag ik het iedereen vertellen: het is een meisje, een dochter, onze dochter. Vandaag exact 1 week oud. En ja ik moet alle cliché’s bevestigen: het gaat veel te snel, ze is de mooiste en de gevoelens zijn overweldigend. De bevalling verliep heel erg vlot en nadien werden we zo verschrikkelijk goed begeleid door het fantastische materniteitsteam in ons ziekenhuis. Zoveel lieve mensen kwamen Lucet een bezoekje brengen. Ongelofelijk hoeveel vrienden en familie samen met ons naar dit moment hebben uitgekeken!

Naar huis gaan vond ik eigenlijk best eng. Met tranen op de wangen en een hart dat 200 klopte zette ik samen met het lief en onze kleine schat stapjes richting auto. Bang van een zwart gat denk ik, maar dat zwarte gat werd eerder een roze wolk. Lucet is, op de eerste nacht na, een droombaby. Rustig, kalm en een goeie eter. Gisteren gingen we zelfs voor de eerste keer wandelen en koffie drinken. Gek was dat, want de week voordien zat ik in diezelfde koffiebar nog met een dikke buik en nu al met onze dochter.

En gevoelens overspoelen me echt. Oprecht en puur geluk, maar ook angst voor zoveel broosheid in dat kleine mensje. Verdriet soms om de kleinste dingen, liefde voor haar, voor mijn lief. Ongeloof, maar ook harmonie en warmte. Soms allemaal op 1 dag. Mama worden is nu echt eens hét voorbeeld van iets wat men onbeschrijfelijk noemt.

Oh en die eerste kiekjes zijn van de fantastische fotografe en schitterende madam: Marijke Debusschere!

Liefs!